«مارتین سلیگمن» برای تمرکز و آرامش ذهنی تمرین ساده‌ای به نام «نگاه واقع‌بینانه» را پیشنهاد می‌دهد که با حدس زدن بدترین اتفاق ممکن که احتمالاً پیش از هر سناریوی دیگری به ذهنمان می‌رسد، شروع می‌شود، سپس به بهترین اتفاق ممکن می‌پردازد و سرانجام با پرداختن به محتمل‌ترین اتفاق پایان می‌یابد.
هدف از انجام این تمرین تبدیل افکار غیرمنطقی به افکار منطقی است. این تمرین در چهار مرحله انجام می‌شود.
گام اول: از خودتان بپرسید بدترین اتفاقی که ممکن است در این موقعیت برایتان رخ دهد چیست؟
پاسخ این سوال بسته به سن و وضعیت سلامت شما تغییر می‌کند!! سلیگمن برای مثال بدترین اتفاقی را که ممکن است برای خودش به عنوان یک مرد ۷۷ ساله که در حومه‌ی پنسیلوانیا زندگی می‌کند، بیفتد، بیان کرده است. بدترین افکار منفی خودآیند او این‌ها بوده است: «از آنجایی که دخترم به مدرسه می‌رود و با دیگران در تماس است، من حتماً مبتلا می‌شوم. اگر مبتلا شوم، بیماریم حاد می‌شود و از آنجایی که در دهه هفتاد زندگیم هستم، حتماً می‌میرم.»
گام دوم: سپس خودتان را مجبور کنید، به بهترین اتفاق ممکن فکر کنید.
در این بخش تمرین، سلیگمن ممکن است با خودش فکر کند: «نه من و نه هیچ یک از اعضای خانواده‌ام به این بیماری دچار نمی‌شویم. این موج شیوع خیلی زود می‌گذرد و برای ما مشکلی پیش نمی‌آید.»
گام سوم: حالا اتفاقی را که بیش از همه محتمل است روی دهد، در نظر بگیرید.
«سلیگمن» گفته برای او واقع‌بینانه‌ترین اتفاق این است: «ممکن است من به این بیماری مبتلا شوم، اما مثل اکثر افراد علائمم خفیف خواهد بود. درست است که من از نظر سنی در گروه خطر قرار دارم، اما همیشه ورزش می‌کنم و مشکل جسمی خاصی ندارم، بنابراین احتمالاً یک یا دو هفته در بستر بیماری می‌مانم و دوران نقاهت را می‌گذرانم و بعد دوباره سرپا می‌شوم.»
گام چهارم: در پایان، برای واقع‌بینانه‌ترین اتفاق ممکن برنامه‌ریزی کنید.
این کار با انرژی گذاشتن برای اتفاقی که احتمال رخ دادنش وجود ندارد یا خیلی کم است، فرق دارد. در واقع این مرحله به منزله‌ی آماده کردن خود برای مواجهه با موقعیتی است که ممکن است پیش بیاید و چالش‌انگیز هم هست. برنامه‌ی شما به موقعیت شما بستگی دارد. به عنوان مثال، اگر بیمار شوید کسی هست که از فرزند/ فرزندانتان مراقبت کند؟ اگر لازم باشد در خانه بمانید، به مقدار کافی غذا و دارو دارید؟ برای کارتان چه فکری کرده‌اید؟ اگر در گروه در معرض خطر قرار دارید، در صورت ابتلا به بیماری کسی هست که از شما مراقبت کند؟
با پاسخ دادن به این سوالات و بقیه‌ی سوالات احتمالی و نوشتن آن‌ها به صورت مکتوب آشفتگی ذهنیتان کاهش چشمگیری پیدا می‌کند. (برای نوشتن یک برنامه‌ی واقع‌بینانه باید امکانات، محدودیت‌ها و منابعتان را در نظر بگیرید).
سلیگمن این تمرین را در {موقعیت‌های مختلف و روی گروه‌های متفاوتی از افراد} اجرا کرده و از آن نتیجه گرفته است.
بنابراین به شما نیز پیشنهاد می‌کند این تمرین را انجام داده و از نتایج مفید آن بهره‌مند شوید.
دیدگاهتان را بنویسید
نشانه های یک خانواده سمی
13 نشانه پدر و مادر سمی که بسیاری از آدم‌ها نمی‌دانند همه‌ی پدر و مادرها عاشق فرزندشان هستند و به آن‌ها مهر می‌ورزند. ولی در این میان نباید از مبحث پدر و مادر سمی غافل شد. گاهی اوقات والدین اشتباهاتی...
